مطالعه تطبیقی نظام حقوقی پیوند اعضاء در ایران و انگلستان

زمینه ها و هدف: یکی از روش های تحقیق در حوزه ی علوم، روش مطالعه ی تطبیقی یا به عبارت دیگر روش مقایسه ای است. استفاده ی انسان از این روش پدیده ی نوظهوری نیست چنانچه می گویند: ذهن آدمی لحظه ای از سنجش و مقایسه باز نمی ایستد و به طورطبیعی هر شناختی را با شناخت دیگر می سنجد تا بدین وسیله به نسبت های موجود بین پدیده ها و در نتیجه به شناخت آن ها دست یابد. پیوند اعضاء از مهم ترین دستاوردهای بشر در علم پزشکی می باشد که برای درمان بیماران به کار می رود. امّا، مانند هر دستاورد جدیدی در کنار فواید و موفقیت ها، مشکلات و چالش های خاص خود را نیز به دنبال دارد. روش کار: در یک مطالعه ی مقطعی، تحلیلی و مقایسه ای اطلاعات لازم با استفاده از منابع موجود درکتاب­خانه های دانشکده های حقوق در شهر تهران و کتاب­خانه های دانشگاه علوم پزشکی تهران و علوم پزشکی شهید بهشتی و نیز کتاب­خانه های مرکز تحقیقات و اخلاق و تاریخ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، شهید بهشتی و دفتر سازمان بهداشت جهانی به دست آمده است. یافته ها: این مقاله به مطالعه ی تطبیقی نظام حقوقی پیوند اعضاء در ایران و انگلستان می پردازد. ابتدا به منابع حقوقی موجود در زمینه ی پیوند اعضاء در ایران به ویژه قانون اساسی، قانون مجازات اسلامی، قوانین و مقررات بهداشتی و پزشکی و اصول اخلاقی و . . . اشاره خواهیم کرد، سپس به قوانین مربوط به این موضوع در انگلستان از جمله: قانون آناتومی 1984، قانون پیوند اعضای بدن انسان 1989، قانون بافت با منشأ انسانی 2004، قانون بافت انسان 2004 (افرادی که توانایی رضایت دادن برای پیوند را ندارند)، قوانین سال2006 وقانون بافت با منشاء انسانی( کیفیت و امنیت برای استفاده انسان) سال 2007 خواهیم پرداخت. نتیجه گیری: بررسی های صورت گرفته بر روی قوانین هر دو کشورهای ایران و انگلستان نشان داد که؛ هر دو کشور قوانین لازم الاجرایی در خصوص پیوند اعضاء دارند، با این تفاوت که قوانین انگلستان برخلاف قوانین ایران تنها به موارد کلی اشاره ننموده، بلکه مسائل جزئی را نیز مد نظر قرار داده است.